Sunday, September 19, 2010

T_T BALEK MAKTAB T_T

ahah! mase yang dinanti nanti telah tiba. masa untuk balik maktab..
hm.. setelah bercuti selama 2minggu,, kini tibalah masa untuk ber'mesra' dengan maktab plak..
macam mana aku balik uma,, macam tu la aku balik maktab..
makne nya,,
homework!!
macam mana aku bawak balik homework tu,, macam tu la aku bawak balik ke maktab semula..
ta siap!!
hahahahaha~
biasa la tu.. normal bagi budaq asrama. am i right??
tired glur mo buat homework. malas glur. lama lama bole jadik camney,,

hahaha~
esok aku akan pulang ke maktab yang 'haunted' sangat bg aku..

nape aku said 'haunted' ??
KERANA
handphone not allowed!
tv pown takde  

laptop ta bole bawak

kapel dilarang sama sekali
 hahahaha~
satu perkara yang aku ta nak cakap tapi terpaksa cakap,,
opsss! terlepas suda~
kat maktab mang rase ta bebas langsung..
rase cam kat penjara..

kat penjara lagi seronok kowt..
hm.. but there's sumtinx make me ta sabar nak balik maktab,,
mo jumpe budaq ini
budaq klaz aku yang gempak!   

hahahaha...
apapa pown,, maktab tu la yang banyak ubah aku..
dulu aku ney glur nakal,,
tapi sekarang da jadik budaq baik sikit..
hahahahahaha..
gambar sekadar hiasan je tu~
hm~
i heard dat sumtinx waiting por me..
diz,,
hahahahaha~
banyak bingit ini spm..
seronoknye law da abes skul..
ta sabar mo tanggalkan uniform skola ney..
huhu...
okay!
abes suda untuk post kali ney..
pape pown,, balik maktab tetap akan berlaku..
maktab.......... i'm comin' !!!!!!!!!

Friday, September 17, 2010

xoxoxo

hmm..
apa aku na tules kat sini ea??
macam nutink to say..
but sumtink to exprez..
exprezzo..
hm, aku tataw la nape semenjak duamenjak tigamenjak ney,
kawankawan aku sume cite prob at aku..

kawan 1: 
"saya nga cdey.. saya rase cam da ta na idop skunk. rase macam na tejon bangunan je. dia sepatutnya bertunang nan saya tahun ney, tapi bila dia balik kampung, jumpa pakwe lame die, terus dia tinggalkan saya. saya tawuk saya ney ta de masa depan. ta macam pakwe lame die tu. tapi, saya sayang dia cgt. saya ta bole lupakan dia. da banyak say korbankan untuk dia. lastlast, die wat saya camney.tlg la saya. saya na buat apa skunk??"

kawan 2:
"aku ta bole na hilang die. aku sanggup bagi nyawe aku pasal die. padahal die da buang aku cam sampah. aku pown tataw nape aku sayang lagi kat die even da macammacam die buat kat aku. now, aku na mintak map kat die but die ta reply mcg aku, die ta answer call aku. na face to face lagi la susa. tolong la aku zira. ko contact die, buat la ape yang patot. tolong la aku..."

kawan 3:
"zira.. dia da marah glur kat aku.. camne ney cite nye, die kumpol kan sume slh2 aku, pastu die embos sume tadi. die marah glur kat aku. tapi bole di katekan die da terlalu banyak bersabar nan aku. cume aku baru pasan banyak upenye salah aku at die. aku ta bole rilex. bila aku pikir, aku memang ta pna pjok die. salu juz say sory je. aku tataw na pjok die camne.aku igt die cam laki len, men2 je nan aku. tp ta, aku yang banyak men2 nan die. sampai die cakap 'cuma budak bodo ni je la yg caye sume ney'. bagi aku idea na pjok die. please......."

hm.. tu la antara 'pesakit' yang perlu aku rawat. bole nampak sendiri. sume nya masalah cinta. masalah sayang. haih~
bercinta bagai nak rak. ibarat kalau disebut kalimah cinta tu, gunung yang gah tu pown bole runtuh. nta pape je.

hm.. walau camne pown, aku kne la gak tolong membermember aku ney. aku bukan doktor cinta pown. bercinta pown ta pna. tp da membermember ney mintak tlg, mana termampu aku tlg laa. seronok dpt tlg orang ney. even prob sendrik pown ta solve, tp rse best law dpt solve kan prob org len. lg2 law org tu thanks at kita cgt2. rase la diri dihargai.

hm.. k la. tu je kowt na ckp. so, aku na nasihat sikit kpd 'pesakit' aku atau sapesape je yang konon nya nga bercinta ney:
kalaw korang rase kapel korang tu betol2 jodoh korang, teroskan lah tapi jan campai terlebih batas. tapi, kalaw korang rase downg tu men2, membazir mase korang, ta pna amek seriuz, cepat busan, asek nampak salah kita je, hm.. sudahsudah la berkapel nan org tu. atau na lebih seronok, ta payah berkapel!


k,salam!

 

Sunday, September 12, 2010

&&&& RayA PeRTaMA &&&&

haa.. raya datang lagi..
raya taon ney meriah sket coz angah balik, along balik..
cuma along balik lambat sket..
asal kan dia balik..
hmm..
pagi raya tu, nak tau apa yang aku buat??
tido, bangun sampai pkul 9 [ngantok glur coz mlm raya tu ta tito]. then, bangun-bangun je, kak ude jerit.
"Azira! bangun! pakai bju raya! nak tangkap gambo masuk fb!"
adoyai memetir betul suara dia.
aku pown bangun, mandi-mandi, siap-siap and pakai baju raya [tema hijau].
kak ude da siap..
kak ngah da siap..
aku da siap..
anis da siap..
apa lagi.......
kachik! kachik! [bunyi flash camera].
enjoy kitorang amek gambo.
mase tu pulak time orang nga ta ramai.
hehehe...
hampir penuh memory card henpon kak ngah..
dlm banyak-banyak gambo, aku suka gambo ney:


hahaha..
4org anak dara Pak Harun..
sume muke poyo glur..
kanan tu kak ude, pastu anis, then kak ngah and yang paling ayu+manis tu aku la..
pagi raya sampai tengah hari kitorang empat bradek [+adek sedara sikit] sakan amek gambo je.
masuk je petang, hambik ko!
ta menang tangan!
ramai datang..
sedara mara.. kawan mak.. [along pown blk petang tu]
memang bizi+penat glur nak melayan..
hahaha..
k la..
jari suda penat nak patuk-patuk ini keyboard..
buhbye dulu ea..

pic raya pertama:

Saturday, September 11, 2010

696969 PENYAPU vs PENAKUT 696969

waa...
malam raya...
hah! de satu kisah di malam raya :
malam raya tu mak, kak ngah, kak ude nan aku ta tito satu malam...
mak nan kak ngah: masak kuah lodeh..
                             masak rendang..
                             masak kuah kacang..
                             dan sebagai nya lah
kak ude: kemas uma...
              sapu uma...
              lap itu ini..
              +men mcg nan abg janggut dia.. {heh! nyampah!}
aku pulak: pasang lampu kelip-kelip tu..
                tolong masak sikit-sikit..
                tolong kemas sikit-sikit..
                +men mcg nan ??? ..
               {sbenanye aku ta de keje sangat pown}
aduh! nantok gilak malam tu. keje punye keje jam da pkol satu. mak kata nak abes an buat keje malam tu. so, pagi raya nanti da ta payah wat pape. tinggal nak hidang je.
tapi, de satu peristiwa kelakar bagi aku pecah perut. jom baca cerita ney:

kak ude nga kemas uma sensorang kat depan. aku, mak nan kak ngah sume kat dapur. tibe-tibe die datang dapur.
kak ude: penyapu mana hah??
aku: dalam stor ta de?
kak ude pown msok stor. ta lama dia kua balik.
kak ude: ta de pown.
mak: kat luar kowt. tadi ayah buat nyapu kat luar.
kak ude pandang jam kat dinding. 2.25 pagi. then, dia kate.
kak ude: zira! jom!
aku: la.. g mana?
kak ude: teman amek penyapu kat lua.
satu rumah gelak kan kak ude. alahai. penakut rupanya. mak aku lagi la terbahak-bahak gelakkan. dengan rasa bertanggungjawabnya, aku pown bangun le temankan dia. buka pintu uma then, kua. kak ude caik kat depan uma. aku caik kat tepi.
kak ude: ta de pown.
aku: nta. mana ayah taruk?
kitowang masuk uma balik. aku kunci balik pintu and kitowang g dapur nak tanya mak.
kak ude: ta de la. camne nak nyapu?
mak: ala.. pakai vacuum je la.
kak ude: ta nak la. owg ta suke.
kak ngah: owg nampak kat lua td. ade kat lua tu.
mak: ayah ko ney mane dia letak.
mak aku pown berjalan dengan gagahnya {hahahaha..} ke depan. sampai kat pintu. mak panggil aku.
mak: eh, azira! sini le. mak pown takut jugak nak keluar ney.
apa lagi............
aku, kak ngah nan kak ude: HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA.............................
kak ude: tadi gelak kan org tergolek-golek. dia pown sama je sbenonye. hahahahaha
kak ngah: nta.. sama je.
mak aku pown tersengih bengang {coz die kne balik}. aku pown kua la nan mak aku. mak aku terus mencaik.
mak: tu hah.. heleh......
laa.. upenye kat blakang uma. mak aku pown amek. aku pulak terus la na masuk uma. tapi tiba-tiba mak aku panggil.
mak: eh! nanti dulu! nanti dulu! mak masuk dulu! mak masuk dulu! {sambil lari-lari ke aku}
aku: adoyai. penakut sungguh! hahahahahahahaha......
kitowang pown masuk. akak-akak aku yang dua orang kat dalam tu bergelak lagi tengok mak aku. aku pulak kunci la balik pintu.

haha..
itu lah kisah penyapu vs penakut di malam raya..
k, gerak dulu.
daa~

Friday, September 10, 2010

lololololololol aku jadik minah rempit ariney lololololololo

lorh.. mao tawuk nggak??
ari nik guwei jadik itu apa orang bilang??
remput..
eh! bukan!
rempit!
guwei jadik minah rempit ari nik.
gni lorh kisah nya..
guwei perlu balik kampung guwei ari nik.
kampung guwei nggak jauh dr uma guwei.
kalo pakai mobil, 45min udah sampei.
lagian sibling-sibling guwei {wah!ckp omputeh} blk sama.
jadian mobil ayah guwei penuh.
antara sibling yang ada, guwei ajey yang udah ada permit motokar.
haa..
apa apa an, mak ayah guwei pown terpaksaan permisi guwei pakai motokar pulang halaman.
guwei pulak terima ajey deyh arahan mak ayah guwei.. 
hehehe.. emang nya udah lama guwei mao pakai motokar jalan jauh-jauh.
mula dr uma, guwei follow mobil ayah guwei. {takut salah jalan}
tapik, lama-lamaan guwei busan follow mobil.
guwei pown jalan sendrik nan motokar guwei.
lumba-lumba sama mobil ayah guwei. stakat 80 90 100km/j itu udah jadik najis gigi guwei {muke bangga}. udahnya, guwei yang sampei dulu ke halaman. guwei menang!
apa apa an, guwei mao gtaw.
inik pengalaman second guwei travel jauh pakei motokar.
bukan senang guwei boley dpt permisi mak ayah guwei.
orait!
sampei sni ajey tulis tangan guwei {padahal comp typing}.
guwei mao wat jenayah jap {kaco mak masak}.
dadaaa~


     inik guwei tadik                                           
           
inik halaman baru guwei!                                         

Thursday, September 9, 2010

^rAyE dATanG LagI^

korang tau apa akan terjadi pada 10 ari bulan sembilan ni??
kalau umat Islam, tu la yang dinanti-nanti setelah berhempas pulas sebulan berpuasa..
syawal dirai dengan penuh gembira..
kebanyakan ibu bapa akan tepuk dahi..
mak&ayah: aduh.. abes lagi duit aku. raya taon depan kne sav bajet ney.
yang anak-anak pulak macam biasa.
tersenyum sampai ke telinga.
anak pertama: adik! ko dapat bape dari mak ngah?
anak kedua: {sambil koyak kan sampul duit raya} adik dapat sepuluh ringgit. abang?
anak pertama: sepuluh?! ta aci! abang dapat duit hijau sehelai je.
anak kedua: ala.. abang kan da besar. income pown makin kureng la..
macam tu la lebih kurang situasi time raya.
eh! terlupa. ada lagi satu lagi situasi yang bakal terjadi.
suami: yunk.. tahun ney balik mana?
isteri: rumah mak saya la.
suami: mak awak? tahun sudah da kat sana. tahun ney uma mak saya la pulak.
isteri: ala.. ta pe la bang. saya rindu lakat mak. bukan senang saya nak jumpe mak.
suami: awak pikir rindu awak je? saya pown rindu kat mak abah saya. balik uma mak saya la.
isteri: ta nak! saya nak balik uma mak saya jugak!
suami: ala yunk. gilir-gilir la..
isteri: ta nak! saya tetap nak balik uma mak saya.
hah! camne nak buat tu??
lu pikir la sendiri..
begitu la suasana ary raya yang aku selalu tgok.
sama ada dlm dunia relity aku, kat tv mahupun imaginasi aku.
raya korang macam mana pulak?
apa apa pown,,
SELAMAT HARI RAYA!
MAAF ZAHER DAN BATEN!
DUET RAYE LEBIH SKET TAON NEY!!
hehehe..
chiao!

/saturatuslimapuluhjuta\

untuk kali ke seratus lima puluh juta
mereka tanyakan soalan yang sama
"hei kenapa kau masih lagi mahu kan dia?
apa kau buta? apa kau pura-pura suka?"
di seratus lima puluh juta kali itu
di depan semua engkau tarik tangan aku
yang sedang buat muka kosong tak ambil tahu
sambil ketawa engkau bilang satu persatu
"dia mungkin bengis seperti singa
tapi dia nangis tonton cerita korea
dia mungkin keras bila bersuara
tapi dia jelas jujur apa adanya"
aku lagi kenal dia!

dah lebih seratus lima puluh juta kali
aku pesan pada mu apa yang bakal jadi
"engkau dan aku ada mungkin tidak serasi
kau sangat manis aku ini pula dawai besi"
di setiap seratus lima puluh jutanya
aku pun dalam hati semacam tak percaya
apa kau lihat pada aku jujurkan saja
terus kau cubit dagu aku sambil berkata
"sayang mungkin baran tak kira masa
tapi sayang tahan kalau yang salah saya
sayang mungkin saja keras kepala
tapi sayang manja bila kita berdua"
saya kenal sayang saya!

buat apa dicerita bahagia kita rasa
biar tak dipercaya peduli orang kata
baju ronyok tak apa asal pakai selesa
berkilau tak bermakna kalau hati tak ada
aku lebih bengis dari sang naga
tapi bisa nangis semata demi senja
suara ku keras ta berbahasa
kerna aku rimas gedik mengada-ngada
aku mudah baran tidak semena
mana boleh tahan angin cemburu buta
dan aku sengaja tunjuk keras kepala
aku punya manja kau saja boleh rasa

rahsia kita berdua!

mo tau satu celita??

mo tau satu celita??
wa bole kasik tau celita tapi lu janji simpan ini lahsia ho..
wa dulu ada satu olang ho yang wa manyak syg..
itu olang pon manyak sayang sama wa..
kami ho lama bersama..
kulang lebih...{nga kre pakai jari} ampat taon ho wa dgn dia..
manyak lama..
tapi wa sepisis cpt busat punya olang ho.. {hehehe}
wa mintak clash sama dia..ish3..{geleng kepala}
wa pown ta lak igt apa pasat wa mintak clash..{padahal igt p ta nak gitaw}..
tp ho, wa ta lak sedey lgsg maa.. {ada la jugak nges sket}
wa lasa itu bukat wa punya juduh laa..
wa ha, sama itu boy ha, dr wa dajah anam..
stat after exam budak kicik ho..{upsr}..
ending mase wa nk amek exam yg kulang besar.. {pmr}
haiyya..
wa clash tnpa wa sedari sbna nye..
bia la..
itu celita lama ho..
wa pown sikalang suda bahagia.. {konon nya}..
wa sikalang idop single meyh..
lg selonok..
dua lonok..
tiga lonok..
macam ada olang kata..
SINGLE IS SIMPLE
COUPLE  MAKE TROUBLE
hahaha..
ada butut ka wa munye pelibahasa..
ok la.. ini saja meyh wa mo celita dlm ini surat..
salamat sejahtera..

Wednesday, September 8, 2010

wut can i do??

apa bole buat. ini jalan cerita hidup aku yang da ditentukan olehNya. aku ta salah Dia. aku ta salahkan sesiapa. nak salahkan diri sendiri?? aku da ta mampu. aku da penat asyik na salahkan diri sendiri je. bia la hidup aku macam ney. hidup mesti diteruskan. hadapi dunia dengan senyuman. senyuman adalah penawar. aku cyunk kmo. aku tau aku ta bole hidup dalam life kmo untuk selamanya. tapi aku harap aku ta kan lupakan kau. orang yang paling bermakna. paling-paling berharga. aku sedar aku ta bole nak buang sayang aku kat kau. tapi aku perlu lakukannya. aku da letih mencuba sampai aku da ta daya da. ubat apa yang kau bagi kat aku sampai aku jadik macam ney.. aku penat.. manusia akan rasa bosan dengan hidup aku. hanya aku yang bole jalaninya. dan korang jalanilah hidup korang sendiri. aku da banyak bebel ney. k la. sampai sini dulu warkah aku.   salam....